Belki görüyorsundur herşeyi
Gözüne çarpıyordur seninde
Sesi ulaşıyordur oralara kadar değil mi
Benimki de laf
Elbette ulaşıyordur
Görüyorsundur olanı biteni.
Koca bir kazanda binlerce isim var
Bazıları bir araya gelmiş,
Bazıları birbirinden çok uzakta
Saplayıp koca asanı ortalarına
Durun çocuklar kaldı aranızda
Diyebiliyor musun
Ateşler içindeki toprağına,
Mavi kadife sularından gönderebiliyor musun
Hangisi daha az inanıyor
Hangisinin inancının hangsinden çok olduğunu,
Bizim kadar iyi görebiliyor musun
Ve herkesi üzerinde barındıran sen
Tahmin edebiliyor musun kimin kimden olduğunu.
Biliyorum çok uzun zamandır oradasın
Belki biraz sıkıldın
Gözünü dikip derin sessizliğe
Başka boşluklar düşlüyorsun karanlıkta dönmeye
Bizim için terk etmiyorsun da yerini
Az geliyor galiba artık bize
Biz terk etmek üzereyiz seni
Önce benden duy istedim
Herkes daha az oluyor herkes için
Azalıyor sesleri anlam veremeyenlerin
Artık yeryüzünün her karışında bir fikir var
Hepsi mantıklı geliyor insanlara,tüm fikirler kadar
Ama unuttulur çocukların yaşaması gerektiğini
Ve hiç tanımayan birbirini
Adamlar savaşıyorlar.
Adamlar,kadınlar,çocuklar...
Biz diyebileceğimiz kimse kalmayıncaya dek
Hep uzakları,istemediklerimizi düşleyerek
Ve yavaşlatarak hızını azar azar senin
Savaşıyorlar.
Savaşmak için çok çirkin günlerde üstelik
Çocukların koşabileceği uzun meydanlarda
Henüz yarışı kazanmadan hiçbiri
Kaldırıp nerden geldiğini bilmedikleri
Silahlarıyla savaşıyorlar.
Gözünü dikip bakma artık derin boşluğun uzaklarına
Senden başkası çözemeyecek belli ki
Daha hızlı dön,en hızlısından
Düşürüp silahlarını bulanana kadar başları
Sarılıp kucaklaşana kadar çocuklarla.
Rüzgardanadam
İstanbul,1,2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder