Olamamak Karınca

Taşar,taşar taşmaz sanma deniz
Merhaba elvedadan önce
O gördüğün suların sonu var
Üstelik öyle sandığın gibi değil tertemiz
Kıyılarda bolca taş var,bolca yengeç
Ay ışığından başka yok ışık
Kumları yapışır giysine
Ayaklarına da bir sürü pullu yüzgeç
Sen göremiyorsan ya ufkun sonunu
Oraya kadar gidecek takatin de yok malum
İki deniz arası kumsal üstünde tuzlar
Ortada bir kaya üstünde kaldım
Tam bana ulaşacakken bir balıkçı
Denizde kaptılar koca balinayı
Merhaba elvedadan önce
Anlatacağım sırası gelince
Şimdi denizler kadar büyükmüş gibi
Yokmuş gibi bir bardak suyum
Suları anlatacağım.
Zaten gecikeli çok oldu ışıması suların
Hatta bazı denizler duydum
Kaynayarak evi olmuş ölü balıkların
Kıyıya vurmadan ölmek ne utanç verici
Bir levrek için değilse bile
En azından köpek balığı için yani
Ölünce köpek balıkları bakınız
Bütün denizler güvenli
Artık tüm çocuklar yüzebilir şamandıralarla çevrili
Büyük göllerimizde
Merhaba elvedadan önce
Kusura bakmayın yatıya kalır gibi oldum
İki yastık istedim ama ona da kızmayın
Biri başımın altına diğeri de bastıracak
Gece boyunca göğsümün üstüne
Nefes aldırmayacak gene başkasının evindesin diye
Sulara atlamalı henüz tüm köpek balıkları ölmeden
Yoksa söylemiş miydim,hatırlayamadım madem
Son kez merhaba elvedadan önce
Aşık olmayı en iyi karıncalar gizler
Toprağın altında olduklarından değil
Olmadığından ellerinde suskun beklemeler
Azken yaşamaya süre bu kadar
Sevdiğimden değil ciğerimi doldurmayı
Sıkıştığından sürekli randevular
Azalıp giden şey yaşamak
Elveda merhabadan sonra
Üç merhabadan bir elveda yapabilen herkese selam
Kolay değildir çoğu zaman.



                                                                                                 Rüzgardanadam//Ekim 2014
                                                                                                               İstanbul

Kırmızı

Her şey ne kadar zamandır neye nasıl baktığınızla alakalı.Ruhunuzu kemiren acılar tamamen bakış acısının ızdırabı.Yıllar önce denmeyecek kadar kısa,hatırlanmayacak kadar uzun bir zaman önce,içlerinden okumadıklarım olduğuna neredeyse emin olduğum bir düzine kitap pis ve yağlı saçlarıma,tahta masamın yanık izine,pencere kenarında bekleşen damlalara bakardı.Onlardan ayrılırken bir söz vermemiştim.Genel de cansız nesnelere söz vermem.Canlılara verdiğim sözleri de çok tutmam ya zaten.Hoşçakalın dememiştim.Şöyle bir dönüp bakmadım ayrıldığım eve,kedilerin kusabildiğini öğrendiğim bahçeye,kimin yaptıdığını hiç hatırlamadığım yoğurt beyazı kapıya hiç bir kere daha dönüp bakmadım.Keşke baksaydım da demeyeceğim.Olay bu işte ben o evden geri dönmemek üzere ayrıldığımda bakışım denizlere ve ufka doğruydu.Yelkenlerin açıldığı dalgalı denizlere ölü bedenlerin solukları can verecekti,kelimeler yüzecekti.Söylediğim her yalan doğru çıkacaktı.Söndürdüğüm her ışık yanacaktı.Kaybettiğim sandıklarım yanıbaşımda bitecek,yanlış bildiklerim herkesin doğrusuna dönüşecekti ama oyunlar hep gözkapaklarımızda oynanıyor.Gözkapaklarımızın ardına düşüyor gölgelerin yansımaları.Sevgisizlikler,doğrulmalar,unutulanlar hep orada bitiveriyor.Emin olun emin olmayınca hiç de mutlu olamıyor insan.Kalabalığa faydadan kimseye fayda yok.Kalabalığa bile.Ne kadar zayıfız,İsterdim ki seçtiğim kelimeler zayıflığı anlatsın,kelimem sadece zayıflık olmasın ama başka tamamlayacak birşey yok bu manayı.Ne kadar zayıfız.Ayaklarımız eğer her an tutmaya yetmiyorsa bedenimizi,kalbimizin hızına hakim değilsek,kollarımızın hareketleri batıyorsa en sevdiklerimizin gözüne,bildiğiniz halde herşeyi yine de yalnızsanız ne kadar zayıfız.Ölmek ne kadar iyi bazen,Saçmalıklarımın sonuna gelirken okuyan herkesten özür dileyerek bir şeyden daha bahsetmek isterim.Eğer bir yerde sizi seviyor taklidi yapan birisi varsa,bırakın rahatça icra etsin oyununu.Rolünü çalmayın.Repliklerine müdahele etmeyin.Bu bir oyunsa amaç sandalyelerin rengini görmemektir.Oyuncular giderse salon boş kalır.O zaman kırmızının renk olmaya en çok yakışan şey olduğunu anlarsınız.Anlamak o anda iyi değildir.Bırakın oyun devam etsin...

                                                                                                                 Rüzgardanadam//Ekim 2014

                                                                                                                               Denemeler