Sabahın Beşi

Uyumuş gene
Kıvrılmış çarşaflar arasında
Serin ve yalnız uyumuş
Titreşen ışıklar altında
Ve unutmuş bakmayı denize
Çalmamış kapı,zil,telefon
Henüz ocakta yemek
Çaydanlıkta çay pişmemiş
Isınmamış mangalın közü
Toprakta hiç çilek bitmemiş
Uyumuş ikinci katında bazı yerleri hala 
Sarı kalabilen evin
Güneş kendi rengine benzetiyor
Ahşap pergoleleri
Kiremitleri çürüyor
Uyumuş sivri taşlı yola bakarak
Plastik pencereden
Göğsü bir çıkıp bir iniyor
Sıcak yükseltiyor 
Karşı tarladaki buğdayları
Gece yeniden alçaltıyor
Hep kısa saçlı kalan kadın
Hep anlamadığı özlemle
Hep aynı yatakta
Uyumuş bekliyor.

Anam düştü rüyama
Rüyamda uyumuş bekliyor.

Kapıdan gözlüyorum yaşamı
Kapı pervazında daha doğrusu
Henüz kapı dikilmemiş odama
Biri demirden diğeri tahtadan yatakta
Anam uyumuş,babam düşünüyor
Ölüm kokusunu almış bizim sitenin
Ya köpüren denizden
Ya da kulübesinin önünden bekçinin
Ağır ağır geliyor
Bağırıyorum uyumuş anam
Uyansın da çıksın tepeye
En üstüne evin
Sıcak betonuna terasın
Uyanmıyor.

Anam düştü rüyama
Rüyamda uyumuş bekliyor.

Şimdi ne denizler boyu koşmak
Ne ormanlarda dolaşmak
Ne keşfetmek uzun geniş kaleleri
Ne doldurmak ceplerimi
Sade o pervazdan seyretmek
Anamın alçalıp yükselen nefesini.



                                                                                                     
                                                                                                      Rüzgardanadam
                                                                                                      İstanbul,7,2015

Temmuz 1993

Savaş var sanırsın,mahallede

Gelip duysan şaşırırsın

Bir süre direndim kardeşim bu sese

Bağırışlara,haykırışlara,yükselen böğürmelere

Dayanamadım sonra bilirsin

Kalktım masanın başından pencereye gittim

Ellerinde bir ateş,küçük çocuklar

Neşeyle parlayacakken gözleri

Önlerindeki derin,palazlanmış alevi

Besledikçe besliyorlar.

Çevirmişler etrafını bağırışıyor,şakalaşıyor

Bilmem gene hangi evin

Kıştan kalma atılacak odununu

Yığıp sokağın ortasına,asfaltın üstüne

Bir güzel yakıyorlar.

Çocuklara emanet etmişler ateşi

Çocuklar yakıyorlar.

Üzüldüm kardeşim,

Neşeli ahalinin haline değil

Bilirsin neşelenmem ama ben

Bozmam neşesini de kederimle ki kimsenin 

Ben ateşe üzüldüm,

Birden yükselen ateşe

Adam sen de ateşe üzülünür mü

Çocuklar gülerken kederlenir mi insan

Çocuklara emanet etmişler ateşi

Çocuklar yakıyorlar.

Büyüdü şimdi hepsi,yürüyorlar

Altlarındaki asfaltı titreterek

Bankaların,okulların,heykellerin yanından geçiyorlar

Görmüyor musun kardeşim

Her biri koskocaman sakallı herifler oldular

Ateşlerini ellerinde taşıyor,yürüyorlar

Bir garip ahşap otele

Bir garip şaire,bir garip ressama,akıllarının tam tersine

Ateşleriyle koşuyorlar

Onları yakan ateş gökten geliyormuş kardeşim

Görmüyorlar

Cinayeti yaratan değildi yaradan

Koşuyorlar kardeşim kül etmek için şiiri

Gömmek için mezara özgürlüğü.

Vardılar sonunda.

İstedikleri gibi bir meydanda toplandılar

İlk hangi çocuk çakmıştır kibriti

Benzin döken şu esmer,kıvırcık oğlan mıdır

O ilk sıradaki küçük çocuk mu kül etti 

Merdivenlerde oturan üç şairi.

Çocuklara emanet etmişler ateşi

Çocuklar yakıyorlar.

Acımıyor,düşünmüyor ya da gitmiyorlar

Bekleyip öfkenin sıcağında

Hiç dinmeyecek bir açlıkla

Ateşi seyrediyorlar

Kaçan olursa avlayacak

Yanan olursa bakacak

Haykıran olursa daha yüksek haykıracak

Şiir yazan,türkü diyen,saz çalan olursa

Susturacaklar.

Dindi mahallede ateş

Karlı bir Cumhuriyet kentinde de dindi

Ayaklanıp koşmaya başladığı yerde özgürlüğün

Ateş bir kere yandı 

Sonra dindi

Söndürdüler insanlarla ateşi

Ve nerede duman yükselse o kentte

Ateşlerin arasından hala dizeler belirir

Yanıp tutuşan bedenlere hapsolmuş

Bir daha hiç çıkmayacak göklere

Kağıtlar dolusu dizeler.

Çocuklara emanet ettiler ateşi

Çocuklar o ateşte gene çocukları yaktılar.***

             

                                                                                                              Rüzgardanadam

                                                                                                              İstanbul,7,2015

  

***-Ya birimiz ölürse?
     -Kalanlar da ölenler için şiirler yazar.