Kırışıp yüzünden ve yüzeyinden yeryüzünün
En dibine gidecek olmak belki
Henüz belirmişken rahimde
İncecik parmaklar ve bir burun
Kıpırdanarak ıslak ve sessizce
Bilmek çekip gideceğini
Öyle atarak ceketini sırtına
Ya da gün doğumunda değil
Hiçbir gücü olmadan gidişinin
Uyanıp bir yaz sabahına
Böyle susamış,terli,hafif kapalı gözleri
Veya değil yükselirken tabanından denizin
Topraktan çömleklerde duyulacak sesin
Özüne gömülü binbir özün olacak
Ve sırtında giyemeyeceğin kadar ağır yükler
Taşıman,anlatman,yaşaman gereken yükler...
Ne acı kocalmak ve ölmek kederi
Yine de aşık olmak var serde
Ve midende sıcak bir çorbanın
Kuru bir çorabın içinde ayakların
Ve karışacak olmak bir çiçeğin özüne
Zeytin olabilmek mesela ardı sıra bahçelerde
Ki hatta dost edinebilmek bir ağaçken
Bir değil,çokken derininde herşeyin
Kanı taze dökülen minik bebeğin
Kedere gömülmüş yaşlı bir çehrenin
Gözünde gizlidir yaşamak.
İstanbul,5,2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder