Var elbet bir zamanı hepimizin en iyisinden.
Herşeyin en canlı gözüktüğü gözümüze
Suların en ışıl ışıl ve
Toprağın en az çamurlu olduğu
Ulaşmak için bir yere en az zahmetle,
Dokunmak için özlemle,
Ağlamak için gürültüyle,
Saklamadan hiçbirşeyi
Ve en güzel mevsimin yaz olduğu genelde
Var,hatırla,biliyorsun
Düşmüyorsa hatrına şükür,şimdi yaşıyorsun.
Pek sonra düşecek aklına ya o anın işte o an olduğu
Ne yazık rengi soluk diye bileceksin,
Ve tadı kaçık diye
Ayırt edeceksin şimdiyi geçmişten
Rüzgar ya üşütecek ya da bilemeyeceksin üşüdüğünü
Üstü açılmış uykulardan,ismi hep saklanan
Yarım bırakılmış günlüğünü
Kaldırıp atacaksın.
Düşmüştür acısı şimdiye
Düşmediyse ne mutlu hepsini unutacaksın.
Söylenir mi bilmem
Başıboş karanlığa doğru anlatılır mı,
Kimseye dokunmayan çocukluğum
Renginden bahsetsem ne yazar bahçelerin
Kaçında bittiğini tepelerdeki zeytinlerin
Ve hiç görmediğimiz halde başı ufaktan ezilecek yılanları
Toprağa korkumuzdan oturmadığımızı
Az ileride su var oradan içersiniz
Doldurup avucunuzu,damlalarla süslersiniz
Hiç bitmeyeceğine eminken
Birden kesildi çeşmenin suyu
Alır beni yol üzerinden bir otomobil
Bırakır nereye gitmek istersem
Hiç düşünmeden.
Ah ne güzel,hiç düşünmeden
Hiç düşünmeden sesi ağaçların
Selamını almak ölü adamın
Ah,hiç düşünmeden...
İstanbul,3,2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder