Uyumuş gene
Kıvrılmış çarşaflar arasında
Serin ve yalnız uyumuş
Titreşen ışıklar altında
Ve unutmuş bakmayı denize
Çalmamış kapı,zil,telefon
Henüz ocakta yemek
Çaydanlıkta çay pişmemiş
Isınmamış mangalın közü
Toprakta hiç çilek bitmemiş
Uyumuş ikinci katında bazı yerleri hala
Sarı kalabilen evin
Güneş kendi rengine benzetiyor
Ahşap pergoleleri
Kiremitleri çürüyor
Uyumuş sivri taşlı yola bakarak
Plastik pencereden
Göğsü bir çıkıp bir iniyor
Sıcak yükseltiyor
Karşı tarladaki buğdayları
Gece yeniden alçaltıyor
Hep kısa saçlı kalan kadın
Hep anlamadığı özlemle
Hep aynı yatakta
Uyumuş bekliyor.
Anam düştü rüyama
Rüyamda uyumuş bekliyor.
Kapıdan gözlüyorum yaşamı
Kapı pervazında daha doğrusu
Henüz kapı dikilmemiş odama
Biri demirden diğeri tahtadan yatakta
Anam uyumuş,babam düşünüyor
Ölüm kokusunu almış bizim sitenin
Ya köpüren denizden
Ya da kulübesinin önünden bekçinin
Ağır ağır geliyor
Bağırıyorum uyumuş anam
Uyansın da çıksın tepeye
En üstüne evin
Sıcak betonuna terasın
Uyanmıyor.
Anam düştü rüyama
Rüyamda uyumuş bekliyor.
Şimdi ne denizler boyu koşmak
Ne ormanlarda dolaşmak
Ne keşfetmek uzun geniş kaleleri
Ne doldurmak ceplerimi
Sade o pervazdan seyretmek
Anamın alçalıp yükselen nefesini.
Rüzgardanadam
İstanbul,7,2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder