Yeniden uykum geldi,
Üstelik yeni kaldırmıştım yere düşen yastıkları
Başımın altında durmuyorlar nedense
Düşüyorlar yere
Belki de onlar için daha temiz bir yere
Çarşaflar yatağın ucunda toplanmış
Sanki biraz sonra birleşeceklerde
Dolanacaklarmış gibi boynuma
Öldürme teşebbüsü ile
Zaten bütün çarşaflar gereksiz yere ciddidir.
Açılsın diye uykum sokağa çıktım,
İçinde kağıt kalem bulunan
Ama adı bir türlü kırtasiye olamayan
Bakkal bozması
Sade para bozdurmak için kurulmuş
İnsan yaşantıları
Dışı soğuk ama içi ılık bir içecek
Daha da ısınıyor indikçe
Boğazımdan aşağı
Gün terk etmemişse de sabahı
Uyku bastırıyor
Kaptırmak isitiyorum kendimi
Geniş zamanın hayallerine
Uzak diyarların birinde mesela
Herkese hükmettiğini sanan bir basit kral olarak
Ya da henüz döndüğünü keşfederken dünyayı
Kaşifin yanında adı hiç duyulmayacak bir uşak parçası
Uykumu hayallere vermek kadar derin
Ve çalmak kadar başka yaşamlardan rezil
Bir çalar saat hikayesi
Yaşamak kadar yaşamım
Soluk almak kadar kısa kirpiklerim
Ki bundan hızlıca kapanıyor
Açılmak,uyanmak,doğmak için değil
Uyumak için yaratılmış gözkapaklarım
Ki bundan hiç geçmiyor
Ağırlıkları gözbebeklerimin.
Yatağa uzanmışım fark etmeden
Birkaç saat geçmiş çoktan uyumuşum
Gözümü kapatmışım ölüme,ellerin ve bedenlerin
Yabildiklerine
Uyandığımda ne saate bakacağım ne de aynaya
Yeniden uyumak adına ne varsa
İşte odur artık şerefli olan
Aydınlıklar içinde keşfedilemeyen zaman
Uykunun karanlık gözlerinin ardındaki...
Sahi bu çarşaflar neden bu kadar ciddi.
Rüzgardanadam//Haziran 2014
İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder