İnsanlar hep en çok ihtiyaçları olan ya da korktukları şeylerden bahseden canlılardı.Bir dönem sonra bunun için kelimeleri kullanmya başladılar.O zaman artık ihityaçlar ve korkular yeni kuşaklara taşındı.Ortak ihtiyaçlar ve ortak korkuar belirdi.Sonra sayı o kadar yükseldi ki milletlerin karakterleri oluşmaya başladı.Bir milletin ortak paydasındaki bir ihtiyaç başka bir millet için korku haline dönüştü.
''Ne güzel kelime özgürlük,kanım besleniyor.Ne acı kelime esaret kanım çekiliyor''
Savaşmak bir millete korku dolu gelirken başka bir millete yaşamın elzem bir ihtiyacı gibi gözüküyor.Burada değişiyoruz.Tam bu noktada.Milletçe kendimize yüklediğimiz karakteri benimseyemeyenler ve benimseyenler oluyoruz.Doğal olarak ve doğanın getirdiği bir gerçek olarak toplumu uyum sağlayamayanları kişisel olarak ayıklıyoruz.Bu millet olmanın bir gerçeği ve alışıyoruz.En güzeli alışmamız.Nasıl mı?
Ben bu topraklarda özgürce doğdum.Önce çıplak ayaklarımla yeryüzüne bastım.Sayısız çiçeği ezdim,sayısız kadarını da diktim.Binbir çeşit fikri yıkmışlığım da var,insan zihinlerine fikirler ekmişliğim de.Yere umarsızca tükürmüşlüğüm de var yerdeki çöpü temizlemişliğim de.Hepsini zamanı gelince yanlışları ile yaptım ama ömrümün hiçbir aşamasında özgürlüğümü vermedim.Ne evimin balkonlarının parmaklıkları engelledi bunu,ne de bir insan.Çünkü ben özgür olmayı,mavi gözlü bir adamdan ve onun peşinde koşan binlerce askerden öğrendim.Ben özgür olmayı bastığım toprağın kokusunu içime çekebilmekten öğrendim.Ben özgür olmayı özgürlüğümü kısıtlayan herey için tek yürek olan, tek yumruğa dönüşüp yok edici bir gücü içinde barındıran, çeşit çeşit ırktan meydana gelmiş,zengin,duyarlı,vicdan sahibi milletimden öğrendim.
Bu pek demodeleşmiş cümlelerimin demodeliği ve sıradanlığı ortak bir kalbin ağzından sürekli duymanızdan geliyor.Çünkü bu millet PARKLARDA,SOKAKLARDA,MEYDANLARDA ve benim dediği kendi TOPRAKLARINDA en çok korktuğunda,özgürlüğü alınacak sandığında hep bir ağızdan işte bu sıradan gözüken cümleleri kuruyor.
''Ne güzel kelime özgürlük,kanım besleniyor.Ne acı kelime esaret kanım çekiliyor''
Ben hiçbir partinin ve hiçbir kuruluşun aktif ya da pasif bir üyesi olmayarak,sadece bu memleketin bir İNSANI olarak,gene bu memleketin İNSANININ elinden özgürlüğünün alındığı fikri aklına düşerse,herşeyi yapabileceğini söylemek istiyorum.İstiyorum ki,içinde bulunduğumuz zamanın derin karanlıkları korkularımızla beslenmek yerine ihtiyacı olduğumuz kelimeler ile aydınlansın ve her kim ağzını açıp bir kelime edecekse bu mevzularda,önce özgürlüğü hatırlasın.
Ne güzel kelime özgürlük,değil mi...
Rüzgardanadam//Haziran 2014
Benim İçin Gündem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder