Alacakaranlık azaldı,
Gene bastırdı pek eskilerde olduğu gibi,
Öğlen güneşi
Kaldırım taşları sıcaksa da hala kaybetmedi
Pencere pervazları serinliğini
Yollarda renkli çiçekler yok
Henüz basmaya başlamamış insanlar zaten
İlk gördükleri yeşilliklere
Kirlenmiş tabanları ile.
Yolu takip ederek yürürüm,eşlik eder zaman
Şimdi tüm bileklerdeki,
Şimdi tüm duvarlardaki saatler
Esirim olmuş gibi
Gözlerim kapalı,
Ama bu sefer güneşten ya da acıdan değil
Ezbere bildiğimden yolun neredeyse hepsini.
Sonu nereye çıkar,
Hangi aklımın,hangi vicdanımın,hangi zihnimin
Hangi alemin,hangi suçun,hangi fikrimin
Sonu nereye çıkar.
Cevap veren gölgeler bu yaz da kayboldu gitti,
Yaprakları okşayan güneşin yansımalarında.
Şimdi bu vakitlerde herkes sakin,
Kimsenin acele değil işi,
Köşedeki adam geçmişini,
Oturan ağacın dibindeki kadın ölümünü
Ağır ağır hayal eder
Halbuki içim,
İçim şimdi tüm pişmanlıkların hesabını sorar
Ve cehennemin tüm ateşi,
Çoktan yaktı içimin cennetinin ödüllerini
Hesap sorar aklım dökülmeyen kalemden sözcüklere
Ve gözlerim,
Bir kol mesafesi kadar uzakteyken tüm kötülüklere
Neden beklediğini sorar ellerime.
Cevap veren gölgeler bu yaz da kayboldu gitti,
Yaprakları okşayan güneşin yansımalarında.
Rüzgardandam//Mayıs 2014
İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder